‘Als het rib-roast wordt, moeten de buren maar mee-eten’

Barbara en Rob komen uit Den Haag, hun campingbuurvrouw Miranda uit Schipluiden, daar vlakbij. Ze zijn alle drie blij met de opzet van De Helfterkamp: lekkere ruime plekken, geen horeca, geen zwembad. ,,Dat betekent dat er alleen maar rustige mensen zijn en daar houden we van. Wel gezellig, maar niet op een schreeuwerige manier.”

Toen Barbara voor het eerst met Rob uit kamperen ging, had ze nu niet bepaald een romantisch beeld van dat leven. ,,Ze zag zichzelf met krulspelen in het haar en een toiletrol onder de arm over de camping hollen”, lacht Rob. ,,Maar dat blijkt in de praktijk wel mee te vallen. Ze is er helemaal aan gewend.”

,,Dat klopt”, zegt Barbara. ,,Ik vond het helemaal niks en nu wil ik niet anders meer. We hebben een goed bed, het sanitair is uitstekend en de omgeving zo ontzettend mooi. Het is echt genieten.”

Miranda komt met haar man al sinds 1989 op De Helfterkamp. ,,We begonnen met een klein tentje”, zegt ze. ,,We hadden geen geld voor een huwelijksreis, dus moest het maar zo. Intussen hebben we een caravan gehad en nu een chalet. Toen deze plek vrij kwam hebben we niet getwijfeld. We gaan nooit meer weg. Ik zeg wel eens: ‘We hebben onze kinderen hier gemaakt, ze zijn hier opgegroeid en uitgevlogen, nu gaan we hier van ons pensioen genieten’.”

Of we dat maar niet in het verhaal willen zetten, maar de anekdote is te leuk. En dan is het tijd voor het avondeten. Of in elk geval erover na te denken. Rob is de kok van het gezelschap. Zijn favoriete keuken is de Indonesische, maar daar is nu geen tijd voor. Een rib-roast dan? Goed plan, maar die zijn vaak wel groot. Misschien moeten de buren dan maar mee-eten…