‘Ik kan eindelijk weer ’s nachts met mijn vrouw in bed liggen’

Jenny en haar man Dick wonen praktisch om de hoek bij De Bovenberg in Rijssen. Ze fietsen af en toe naar huis om de plantjes water te geven en om de tuinen van de kinderen bij te houden. ,,We staan hier al ongeveer vijfentwintig jaar”, lacht Jenny, die overduidelijk helemaal in haar element is op de camping. Het is dan ook prima rusten, na een leven waarin hard moest worden gewerkt.

,,Ik heb lang bij een bank gewerkt”, zegt Jenny. ,,Daar heb ik mijn vriendin Henny leren kennen. En Dick en Ad zijn al veel langer bevriend, vanaf de lagere school al.

Ad en Henny horen het gesprek geamuseerd aan. Ze komen ook uit Rijssen en zijn even bij hun vrienden op bezoek. De koffie smaakt op zo’n mooie plek toch beter dan thuis, geven ze toe. Maar hoe zat dat ook alweer met Dick. Bakker? Dat betekende waarschijnlijk voor dag en dauw op? ,,Wat je zegt”, klinkt het, ,,ik ben altijd om twaalf uur ’s nachts opgestaan. Ik bakte voor derden, een winkel hadden we niet. Dat zag Jenny niet zitten.”

,,Klopt helemaal”, lacht de wederhelft. ,,Ik heb destijds gezegd: ‘Ik wil jou wel hebben, maar geen winkel!’ Nou, dat vond Dick prima.” Gelukkig maar, want de tevredenheid spat van de twee af. Zeker nu ze met pensioen zijn. Dick: ,,Ik kan ‘s nachts eindelijk weer met mijn vrouw in bed liggen, dat is er lang niet van gekomen.”

De lach van de tegenwoordige opa is ondeugend. Jenny en hij hebben de kleinkinderen op bezoek. ,,Kijk, daar komen ze net aan. Die zie je de hele dag niet, ze zijn heerlijk aan het spelen. Prachtig!”