Kleine Jens spettert er lustig op los

Midden op een van de gezellige velden van Zuid Ginkel treffen we een lieflijk tafereeltje. Een klein kereltje, hij blijkt Jens te heten, zit heerlijk te spetteren in een kinderbadje, door zijn moeder Christa liefdevol in zijn rug gesteund om niet om te vallen. Hij draagt een hoedje tegen de zon en vader Wouter en oma Lucie zien het vanaf hun stoeltjes tevreden aan. ,,Dit is toch fantastisch”, zegt Wouter. ,,Lekker op het gras, een badje, de natuur om ons heen. Daar houden wij van. We zijn geen types om naar Lloret de Mar te gaan ofzo. Hier hebben we alles wat we willen en het is nog mooi weer ook. Ik kom net terug van een uurtje hardlopen in de bossen en over de heide. Prachtig!”

Zijn vrouw vermaakt zich onderwijl met zoontje Jens. ,,Héhé”, klinkt het dan opeens, als ze het woord vrouw hoort, ,,ik ben zijn vriendin, niet zijn vrouw! Of Wouter moet nu zijn moment pakken…”

Die hadden we even niet zien aankomen. Een schuine blik op de vader leert ons dat we de koffie maar even moeten  overslaan. Gelukkig gaat het allemaal in goede harmonie. Lucie, Christa, Wouter en Jens gaan hier nog heel lang samen genieten.